SUROWY KREM SZARLOTKOWY

Wymyśliłam sobie mniamuśne, słodkie i sycące śniadanie.

Rozejrzawszy się po stanie posiadania w strefie kuchennej, wzięłam co następuje:

- 2 średnie, miękkie jabłka

- 2 dojrzałe banany

- 4 daktyle (niesiarkowane!)

- 2 łyżki mielonych nasion lnu

- 2 łyżki sezamu nieoczyszczonego czyli pełnoziarnistego

- cynamon (sporo)

- mleko ryżowe waniliowe, niewiele (wlałam jeden mały chlust z kartonu)

Owoce umyłam. Daktyle sparzyłam i namoczyłam. Banany obrałam i pokroiłam na kawałki. Jabłka, po wykrojeniu gniazd nasiennych, pokroiłam na cienkie plasterki, aby mój ręczny blender dał sobie z nimi radę. Jabłek nie obierałam ze skórki.

Nasiona sezamu uprażyłam na suchej patelni. Z reguły prażę większą ilość i przechowuję w słoiku.

Wszystkie składniki umieściłam w kielichu blendera i zmiksowałam.

Można dodać sok z cytryny i dodatkowe przyprawy (kardamon, imbir, goździki), w zależności od tego, na jaki smak ma się akurat ochotę.

Wyszło naprawdę pycha!

Kiedy słota za oknem - SOCZEWICA Z WARZYWAMI

Za oknami pogoda słotna, jesienna, pada pada pada… zimno.

Po sporej dawce filozoficznych rozważań poczułam apetyt na ciepłą, rozgrzewającą kolację.

Chce mi się soczewicy!

Czerwona soczewica gotuje się szybciutko, wystarczy jej 15-20 minut.

Dobrze wypłukana, zalana wrzątkiem, wzbogacona aromatyczną kurkumą, kozieradką, pikantną masalą, imbirem. Trochę różowej soli himalajskiej. Na koniec wrzucam drobno utartą marchewkę i sok z cytryny. Wymieszane i odstawione na bok.
W drugim garnku lądują kawałki słodkiego ziemniaka i różyczki kalafiora. Podlewam wrzątkiem i duszę na malutkim ogniu. Dodaję troszkę kurkumy, gałki muszkatołowej, posypuję zielonym lubczykiem, nasionami czarnuszki (uwielbiam ją!) i kryształkami soli. Warzywa mają zachować jędrność, więc szybko są gotowe. Wrzucam jeszcze cienkie pół-plasterki zielonej cukinii, wymieszam całość, przykrywam pokrywką i zostawiam na kilka minut. Cukinia blanszuje się, będzie na wpół surowa, chrupiąca i smakowita, jednocześnie zachowa swoje wartości. W tym czasie obieram i kroję sparzonego wcześniej pomidora, opłukuję listki bazylii i rozmarynu. Świeże zioła są mocno aromatyczne, pyszne i zdrowe. Zawierają cenne olejki eteryczne wspomagające trawienie. Rozmaryn siekam drobno i posypuję soczewicę, jeszcze w garnku. Zostawiam pod pokrywką. Aromat rozpłynie się w potrawie, a olejki eteryczne zachowają swoją moc.

Dobrze, pora nakładać.                                

Na talerzu lądują warzywa, soczewica, pokrojony pomidor.

Teraz chwila dla fotoreportera. W porządku. Chyba coś widać.

Porcja w sam raz na kolację. Mmmmm…. Pycha. A jak pachnie! Rozgryzam ziarenka czarnuszki, smakuję powoli. A rozmaryn! Pełnia lata i zielnik na talerzu! Kalafior taki chrupiący, choć miękki. Mniaaammm. Brzuszek cieszy się. Ależ ja lubię jeść. W garnku jeszcze coś zostało. Pora na dokładkę. Uwielbiam dokładki!

REFLEKSJE: Czy bezinteresowność w Kosmosie w ogóle jest możliwa?

Tak naprawdę wszystko, cokolwiek robimy – robimy dla siebie. Dla swojego rozwoju. Ktoś w jakimś celu wmówił nam na przestrzeni wieków, że robienie dobrych rzeczy dla samego siebie jest egoistyczne, złe i niegodne. Zaszczepiono nam poczucie winy, które jest uczuciem potwornie niszczącym i odbierającym wewnętrzną moc. Podobnie jak ciągły strach, kiedy nieustannie widzi się dookoła zagrożenie, kiedy ulega się wpajanej przez otoczenie propagandzie strachu.

Wchodzenie w interakcje z innymi istotami – na przykład poprzez pomaganie im – stanowi dla nas sposobność przerobienia potrzebnych lekcji, nabycia nowych umiejętności lub rozwijania posiadanych. Dzielenie się swoją wiedzą, doświadczeniem i umiejętnościami dla dobra ogólnego, to także w gruncie rzeczy coś, co robimy dla własnego dobra, dla treningu, dla poszerzania horyzontów myślowych i pogłębiania świadomości oraz dla współkreacji, z efektów której sami również korzystamy. We Wszechświecie trwa nieustanna wymiana, a równowaga musi być zachowana. Jeśli na jakimś obszarze będziemy więcej brać, prędzej czy później będziemy musieli to oddać. I odwrotnie – jeśli dajemy z siebie więcej niż otrzymujemy, przyjdzie pora, aby inni oddali nam to, co wzięli. Takie zobowiązania tworzymy w bieżącym życiu i wielokrotnie w trakcie jego trwania wyrównujemy je. Tworzą się także długi inkarnacyjne, nazywane karmicznymi, których zbalansowanie następuje dopiero w kolejnych wcieleniach. Opisuję to na podstawie własnych doświadczeń i odczuć.

Oczywiście najlepiej na bieżąco dbać o równowagę w dawaniu i przyjmowaniu. Jednak bywa to trudne, a czasem niemożliwe. Warto uważać, aby rozbieżności nie stały się przytłaczające dla jednej ze stron. Kiedy dajemy z siebie zdecydowanie więcej, niż druga strona oczekuje i jest w stanie przyjąć, może to się kończyć jej wycofaniem albo nawet atakiem i agresywnością. Tak jak zdarzyło się pomiędzy mną a moim ojcem, o czym wspominałam wcześniej. Tak jak dzieje się, kiedy z nadmiaru miłości człowiek potrafi „zagłaskać króliczka na śmierć”. Dla mnie osobiście przyjmowanie tego, czym dzieli się ze mną druga osoba jest w gruncie rzeczy naturalne, jeżeli wyczuwam szczerość i otwarte serce. Kiedy jednak dostrzegam maski hipokryzji, kiedy „coś mi nie gra” zamykam się, dążąc do separacji. I jest to naturalna reakcja, aby zadbać o własną przestrzeń.

Przy tych wszystkich rozważaniach wciąż powraca kwestia introspekcji, ponieważ umiejętność wewnętrznego wglądu jest niezwykle ważna i cenna. Wewnętrzna uważność prowadzi do obserwowania własnych myśli i odczuć oraz do zrozumienia, co jest przyczyną obecnego stanu rzeczy i wyciągnięcia wniosków. Głębokie odczuwanie rozumiane jako intuicja, głos wewnętrzny, ostatecznie może prowadzić ku podejmowaniu właściwych decyzji. Chodzi o to, aby samemu wiedzieć (poprzez to wewnętrzne odczuwanie) CO JEST DLA MNIE DOBRE. Nikt tego nie wie lepiej ode mnie. Nikt lepiej od ciebie nie wie, co najlepsze jest właśnie dla ciebie. Każdy ma tę wiedzę głęboko w sobie. Sztuka polega na tym , aby umieć do niej dotrzeć i robić to. Ale najpierw niezbędne jest nabranie zaufania do siebie samego, co idzie w parze ze zdrowym poczuciem własnej wartości, a więc – uwolnienie się od poczucia winy oraz wielu zaprogramowanych lęków. Wówczas przekonamy się, że cokolwiek robimy – robimy dla siebie. Czyniąc dobro bądź zło innym – wyrządzamy je samym sobie, ponieważ wszystko jest ze sobą połączone i wszystko w końcu do nas powraca. Każdy uczynek buduje naszą przyszłość.

Należy pamiętać, że każde zagadnienie ma wiele aspektów, żyjemy w świecie wielowymiarowym i w wielu rzeczywistościach równolegle, więc kiedy opisuję dane kwestie to poruszam jedynie część zagadnienia. Zawsze istnieje jeszcze inne spojrzenie, bo tak naprawdę tutaj wszystko jest względne, każdy z nas filtruje odbiór rzeczywistości poprzez własne postrzeganie, wynikające z wielu uwarunkowań, programów i stopnia rozwoju świadomości.

Zatem - jak to jest z tą bezinteresownością?

Odnoszę wrażenie, że teoretycznie i pozornie - istnieje. Jednak w praktyce i kiedy spojrzy się na to z wyższej perspektywy - nie ma jej, ponieważ wszystkim istotom zależy na rozwoju i do niego dążą. A ponieważ jesteśmy połączeni - rozwój jednych, wspiera rozwój drugich.

No chyba, że ktoś pogrąża się w destrukcji...

Moja Droga na Południe - JESTEŚ OTOCZONA BEZWARUNKOWĄ MIŁOŚCIĄ

Życie szlifowało mnie jak jubiler diament, musiałam się zahartować. Odczuwałam samotność, niedostatek, brak domu. Trudno było mi czuć się księżniczką. A jednak pakując się w Bieszczady uprzedziłam Zbyszka, że jedzie do niego KSIĘŻNICZKA, aby przygotował się na osobę wymagającą i lubiącą wygody. Była to przewrotność z mojej strony, ponieważ pomimo zamiłowania do komfortu, potrafię przystosować się do różnorodnych warunków, a w tym momencie tęskniłam do bycia blisko natury. Ale Zbyszek podchwycił żart i od tego momentu tak właśnie do mnie się zwracał: Księżniczko. I było to nad wyraz miłe, uprzejme i połączone z dbałością o mnie.

REFLEKSJE nad RÓWNOWAGĄ pomiędzy DAWANIEM a PRZYJMOWANIEM

Życie przenosi mnie w inne wymiary – wewnętrzne i zewnętrzne. Za transformacją wewnętrzną podążają zmiany na zewnątrz, a zewnętrzne zdarzenia i sytuacje wpływają na wewnętrzną przemianę.

Moje pragnienia i intencje przyciągają w moje życie harmonizujące z nimi sytuacje.

Okoliczności, w jakich przychodzi mi się odnaleźć inicjują wielokrotnie pracę nad sobą, introspekcję, analizę cudzych i własnych zachowań. Zaczynam weryfikować swoje przekonania i wiedzę, a także teorię z praktyką.

Doświadczam nowych wymiarów życia i przestrzeni.

Towarzyszą mi zachwyt, wzruszenia, radość, głęboki oddech i nieustannie - WDZIĘCZNOŚĆ.

Uczę się na nowo przyjmowania tego, co oferuje mi drugi człowiek. Łatwiej mi to przychodzi, kiedy następuje wymiana doświadczeń i przeżywanych emocji.

Trudności pojawiają się podczas przyjmowania materii.

Wielokrotnie w swoim życiu dzieliłam się z innymi tym, co miałam. Przyjemności dostarczało mi dawanie, obdarowywanie, zapraszanie przyjaciół i regulowanie rachunków za wspólne biesiadowanie. Odczuwałam radość i wolność, a zwłaszcza niezależność. Nie musiałam zdawać się na innego człowieka, kiedy chciałam sprawić przyjemność sobie lub bliskim, coś kupić czy pójść na kawę lub wspólny obiad w knajpie. Byłam niezależna finansowo i uwiązana emocjonalnie. Życie jednak postawiło mnie w całkiem odwróconej sytuacji. Wypracowałam w sobie niezależność emocjonalną, większą pewność siebie i wewnętrzne ugruntowanie. Równocześnie utraciłam stabilność ekonomiczną, stałam się uzależniona od pomocy ludzi, nauczyłam się więc prosić i wyciągać rękę po pomoc. To zaprawdę ważna lekcja. Dlaczego? Ponieważ dawanie przychodziło mi z łatwością, a brać nie potrafiłam. Kiedyś zdarzało mi się nawet odczuwać z tego powodu upokorzenie. Poniekąd zrozumiałam, o czym swego czasu mówił mój ojciec, kiedy wykrzyczał mi w twarz, że czuł się jak żebrak, gdy przyjeżdżałam do niego z bagażnikiem pełnym prezentów. A ja tylko chciałam dzielić się obfitością jaka była mi dana, wiedząc że nie każdego spotyka takie szczęście i że bywa ono ulotne… a więc w jakimś stopniu zrozumiałam, co czuł ojciec i nabierałam pokory w przyjmowaniu. Szczęśliwie wyzbyłam się poczucia upokorzenia. Zrozumiałam, że KAŻDY Z NAS może znaleźć się w sytuacji podobnej do mojej, ponieważ ŻADNA MATERIA NIE JEST TRWAŁA. I jak w swojej książce pisał Eckhart Tolle: „WSZYSTKIE KONSTRUKCJE SĄ NIESTABILNE”.

Życiowe warunki potrafią zmieniać się dynamicznie. Wczoraj bogaczem, dziś możesz być żebrakiem zależnym od innych. Prosić o pomoc to żaden wstyd. Myślę, że raczej wymaga to odwagi oraz okiełznania własnej dumy i pychy.  Czasem wynika to z determinacji.

Chociaż nauczyłam się prosić o potrzebną mi pomoc nie oznacza to jeszcze, że już potrafię przyjmować to, co drugi człowiek hojną ręką daje mi sam z siebie.

W Bieszczadach czekała na mnie kolejna lekcja.

ŚNIADANIA warszawskie – SZEJKI

ZIELONY SZEJK Z PRAŻONYM SEZAMEM

Z racji wyjazdu miałam dłuższą przerwę w raczeniu się musami zwanymi szejkami i ostatnio postanowiłam to zmienić. Jako że kupiłam sporo świeżego szpinaku, zdecydowałam wykorzystać jego część do sporządzenia szejka w wersji zielonej, na bazie bananów.

Większa część szpinaku posłużyła mi już na wczorajszą kolację. Blanszowałam go krótko w przyprawach i świeżym imbirze, dodając dwa świeże pomidory oraz namoczone włoskie orzechy. Wyłożony na kukurydziany makaron okrasiłam śmietanką sojową i posypałam mielonymi nasionami lnu. Było pyszne!

Wracając do porannego szejka:

Pełną garść umytych i odciśniętych, świeżych, dużych liści szpinaku (rozdrobnionych)

oraz dwa małe dojrzałe banany (umyte i obrane),

trzy łyżki prażonego sezamu niełuszczonego,

kawałek pokrojonego świeżego imbiru,

trzy namoczone daktyle

i nieco mleka roślinnego (powiedzmy, że 100 ml - nigdy nie odmierzam) - zmiksowałam w ręcznym blenderze. I gotowe!

Gęste, smaczne i pożywne pierwsze śniadanie.

Sezam podczas prażenia staje się chrupiący i – o czym słusznie przypomniała mi Julia – łatwiej daje się pogryźć oraz strawić. Poza tym uwalnia się z ziaren cudowny aromat, charakterystyczny dla oleju tłoczonego właśnie z prażonego sezamu.

SZEJK ANANASOWO-KOKOSOWY

Kupiłam świeżego ananasa i miałam apetyt na iście karaibskie smaki. Zatem – szejk tropikalny jesienią.

- Świeży ananas umyty, obrany i pokrojony na kawałki (w zależności od wielkości dzielę go na dwie, trzy lub cztery części; jedna na jeden szejk);

- banan umyty, obrany i pokrojony;

- mleko ryżowe waniliowe (lub inne) w ilości zależnej od pożądanej gęstości;

- 2 łyżki prażonego sezamu niełuszczonego (tylko niełuszczony czyli pełnoziarnisty sezam zachowuje wszystkie cenne wartości, przede wszystkim wysoką zawartość łatwo przyswajalnego wapnia)

- wiórki kokosowe (bez siarki!)

- cynamon

Wszystkie składniki (najlepiej bio) miksujemy w blenderze, wykładamy do wysokiej szklanki i delektujemy się ze smakiem i uśmiechem na twarzy.

RÓŻOWY SZEJK

Dojrzały, różowy grejpfrut wspaniale smakuje, orzeźwia i dostarcza organizmowi wartościowe enzymy i składniki mineralne. Aby nasz szejk naprawdę działał na rzecz naszego zdrowia, warto zapewnić sobie owoce z plantacji ekologicznych, na których nie stosuje się chemicznych nawozów i  zachowuje dbałość o bioróżnorodność (dzięki czemu zdrowie zachowuje także gleba). Kiedy do grejpfruta dodamy gruszkę i banana, uzyskamy ciekawą mieszankę smaków. Warto spróbować!

- Różowy grejpfrut
- Banan
- Gruszka
- Trochę roślinnego mleka, np. ryżowego waniliowego dla dodatkowego aromatu
- Cynamon
- Wiórki kokosowe niesiarkowane

Owoce myjemy, banana i grejpfruta obieramy ze skórki, kroimy na mniejsze kawałki, z gruszki wykrawamy gniazdo nasienne, wszystko umieszczamy w kielichu do blendera dodając pozostałe składniki, miksujemy i raczymy się ze smakiem.

ŚNIADANIA warszawskie – SURÓWKI i SAŁATY

SURÓWKA Z KAPUSTY PEKIŃSKIEJ I MARCHEWKI

Na drugie śniadanie przygotowałam dziś smakowitą i prostą surówkę.

3 liście kapusty pekińskiej dokładnie opłukałam, odsączyłam i drobno posiekałam w cienkie paseczki;

2 marchewki umyte, obrane starłam na tarce, na drobnych i nieco większych oczkach;

Warzywa dobrze wymieszałam w salaterce, dodając  sok z cytryny, olej zimnotłoczony z lnianki, trochę soli ziołowej, posiekaną natkę pietruszki oraz prażone nasiona sezamu (niełuszczonego). Sezam nadaje wspaniały smak, aromat i jest doskonałym źródłem łatwo przyswajalnego wapnia.

Dwie uwagi:

- surówkę dobrze jest przygotować ok. 30 minut przed spożyciem, aby warzywa puściły sok i się „przegryzły”;

- wszystkie składniki najlepiej stosować z upraw ekologicznych, a już zwłaszcza warzywa korzeniowe, takie jak marchewka, które mocno ciągną z ziemi zanieczyszczenia i chemiczne nawozy.

SURÓWKA Z BIAŁEJ RZODKWI, Z MARYNOWANYM TOFU

Również prosta i szybka w przygotowaniu. Oczywiście można zrobić bez tofu, a dodać na przykład prażone nasiona słonecznika.

Korzeń białej rzodkwi po obraniu starłam na tarce. Wymieszałam z sokiem z cytryny i oliwą extra virgin.

Czerwoną słodką paprykę pokroiłam w cienkie paseczki,

zieloną pietruszkę posiekałam i dodałam do surówki.

Na wierzch wyłożyłam kawałki marynowanego tofu.

Doskonała sama w sobie, można ją również smakować z kaszą lub ryżem.

SAŁATA Z ORZECHAMI I CZARNUSZKĄ

Uwielbiam rukolę i włoskie orzechy, więc dość często goszczą na moim stole.

Rukola świetnie komponuje się z pomidorami, makaronem i sałatami.

Oto propozycja jednej z kombinacji składników na smakowitą sałatkę:

- świeża, opłukana i osuszona rukola

- sałata masłowa lub lodowa, umyta i porwana

- pomidory dowolnie pokrojone

- biała papryka pokrojona w paski

- zielone oliwki, pokrojone lub w całości

- orzechy włoskie, sparzone i namoczone wcześniej

- trochę makaronu kukurydzianego świderki, który być może został z poprzedniego dnia.

Wszystkie składniki mieszamy w salaterce, dodając sok świeżo wyciśnięty z cytryny, oliwę extra virgin oraz nasiona czarnuszki.  Można dodać odrobinę soli.

Smacznego!

ŚNIADANIA warszawskie – PASTY i DIPY

Wspomnienie bieszczadzkich śniadań skłoniło mnie, aby na chwilę przerwać opowieść o podróży i podzielić się moimi bieżącymi inspiracjami kulinarnymi.

Po powrocie do Warszawy wróciłam także do sporządzania past, szejków i innych pyszności. Korzystając z obfitości darów jesieni przyrządzam surówki oraz ciepłe dania warzywne.

Dziś podrzucam kilka inspiracji śniadaniowych.

Ponieważ wciąż dogadzam sobie grzankami – chyba uzależniłam się od nich i przyjdzie niedługo pora to zmienić – przygotowuję co i rusz jakieś do nich smarowidło.

Czy to będzie pasta z orzechów i nasion, na bazie serka tofu czy pyszny humus z ciecierzycy, zawsze stanowi wspaniałe uzupełnienie dań warzywnych, nie tylko tostów.

Na przykład humus doskonale komponował się z duszonymi jarzynami – cebulka, marchewka, buraczki. Pasuje również jako dodatek, podany do sałat lub gotowanej kaszy jaglanej. 

 RAW PASTA Z RUKOLĄ NA NASIONACH

 

Właśnie nakarmiłam siebie grzankami z pastą, którą przygotowałam wczoraj wieczorem.

Podstawowe składniki:

pół kubka opłukanych orzechów nerkowca,

pół kubka zielonych pestek dyni

namoczyłam przez klika godzin.

Odsączone nasiona przełożyłam do blendera z większym nożem w kształcie S (chopper).

Dodałam sok z  ćwiartki cytryny, trochę oliwy z oliwek extra virgin, odrobinę soli himalajskiej, odrobinę suszonego chilli oraz

garść opłukanej i odciśniętej świeżej rukoli.

Wszystkie składniki bardzo dokładnie miksowałam, do uzyskania gładkiej masy.

Gotową pastę przełożyłam do słoika.

Jak zwykle raczej nie podaję dokładnych proporcji, ponieważ praktykuję kuchnię intuicyjną. Dodaję to, co mam, na co mam ochotę, co właśnie teraz mi pasuje. Proporcje zmieniam i często działam na wyczucie. Dzięki temu zawsze wychodzi mniej lub bardziej INACZEJ.

 

DIP Z AWOKADO NA JAGŁACH

Zaraz po powrocie do Warszawy sporządziłam pastę na bazie kaszy jaglanej i awokado. Zrobiłam wersję nieco mniej zwartą, dobrą do świeżych warzyw, dlatego użyłam nazwy DIP

Kaszę jaglaną (około kubka ugotowanej) umieściłam w blenderze dodając:

połówkę obranego awokado,

sparzone i namoczone wcześniej nasiona słonecznika i dyni (w sumie około pół kubka, może więcej),

natkę pietruszki,

sok z cytryny, oliwę z oliwek, trochę soli i mleko roślinne stosownie do konsystencji.

Wszystko zmiksowałam.

Gotowy dip użyłam jako dodatek do świeżych warzyw oraz jako pastę na pieczywo.

Słoiczek odłożyłam dla przyjaciela, aby dzieląc się – pomnażać.

MASŁO Z AWOKADO „Od ręki”

 

 

Wyjmuję połówkę dojrzałego awokado. Jestem bardzo głodna i nie mam ochoty miksować dipów. Drewnianą łopatką do masła ugniatam miąższ awokado wewnątrz skorupki, trzymając ją w ręce. Jest mięciutki i łatwo poddaje się moim zabiegom. Dodaję trochę suszonego czosnku niedźwiedziego oraz prażony sezam (z reguły prażę na zapas i trzymam w słoiczku gotowy do użycia). I gotowe! Można skropić cytryną lub odrobinę posolić, ale nie trzeba. Zwłaszcza, jeśli ma się dobre kwaszone ogórki, najlepiej takie na solance kołobrzeskiej.

Moja Droga na Południe - Bieszczadzkie ŚNIADANIE

 

Cóż może być wspanialszego, jak świeżo zebrane owoce podane na śniadanie?

Bieszczady przywitały mnie obfitością dojrzałych jeżyn. O mój pierwszy posiłek zatroszczył się Zbyszek, przynosząc z samego rana pojemnik napełniony prawie czarnymi owocami. Jej, jakie to miłe, kiedy ten drugi KTOŚ pomyśli o tobie, nazbiera, przyniesie, zadba…

Moja Droga na Południe - PIERWSZA NOC W BIESZCZADACH. Energie wibrują.

Z dala od cywilizacji

W nowym miejscu zostałam otoczona ciepłem światła, ognia i ludzkich serc. Tak szybko przeniosłam się w całkiem nową rzeczywistość, że wciąż miałam wrażenie, jakbym oglądała film. Atmosfera była magiczna. Sceneria nocna - większość szczegółów spowijał rozproszony mrok. W domu rozchodził się zapach palonych świec i drewna w kominku.

ZAAKCEPTOWAĆ NIEZNANE

A CO, JEŚLI...?

Człowiek generalnie boi się tego, czego nie zna i chętnie trzyma się tego, co już zbadał. To daje mu poczucie bezpieczeństwa.

Aby nauczyć się akceptować podążanie w nieznane musiałam przejść bolesną drogę, na której z trudem przełamywałam wewnętrzne opory i strach. Podejmowałam radykalne, acz nie racjonalne decyzje, zamykając usta rozumowi pytającemu „A CO, JEŚLI…???” Co, jeśli się nie uda, czekają tam na mnie problemy, trudności, brak akceptacji, a przede wszystkim – JEŚLI SOBIE NIE PORADZĘ!

Moja Droga na Południe - PODRÓŻ W NIEZNANE - Kierunek: Bieszczady

Kiedy fortuna zakręciła kołem, zaczął się Nowy Początek. A zaraz potem - Podróż w Nieznane...
Czy znasz to uczucie, kiedy usypiasz swój rozum i podkręcasz słyszalność głosu własnego serca? Poddajesz się biegowi spraw, ruszasz w nieznane ufając jak dziecko, bo w głębi siebie czujesz, że wszystko dzieje się tak, jak trzeba. I już wiesz, że wielkie zmiany stają się twoim udziałem i nic nie będzie tak jak wcześniej. Synchroniczność Wszechświata dostrzegasz co krok i toniesz w zachwycie, bo cuda dzieją się każdego dnia, a ty je dostrzegasz.
Oto kawałek prawdziwego życia, ku inspiracji. Podróż rozpoczęła się...

FORTUNA KOŁEM SIĘ TOCZY - Nowy Początek

 

Całkiem niespodziewanie cztery tygodnie byłam poza domem. A właściwie – co to znaczy DOM? W moim przypadku mój DOM jest tam, gdzie ja jestem, gdzie aktualnie przebywam. Jestem trochę jak ślimak, noszący swój dobytek na grzbiecie.

Zatem, cztery tygodnie spędziłam poza swoim rodzinnym miastem.

Przez przeszło miesiąc trzymałam się z dala od internetu. To doprawdy dobrze czyni głowie. Byłam w różnych miejscach, poznałam wspaniałych ludzi, doświadczałam i uczyłam się. Postanowiłam podzielić się wrażeniami.